Świeżonka

Rzadko jadam, ale uwielbiam. Zwłaszcza jeżdżąc po kraju, kiedy nie wiem na co się zdecydować w różnych przybytkach serwujących jedzenie. Kiedy widzę świeżonkę w karcie, to na 99% zamówię ją! Chyba jeszcze nigdy nie byłem zawiedziony. Mniej lub bardziej zadowolony, tak. Jest to tak proste danie, że ciężko je zepsuć, a ponadto sama jego nazwa sugeruje, że w świeżonce składniki powinny być świeże. I tak właśnie jest, jeżeli mięso będzie nieświeże, będzie to bardzo łatwo wyczuć. Mam też swoje preferencje, co do konsumpcji świeżonki – nigdy nie biorę frytek, nie wchłoną pysznego sosu. Nad nie przedkładam kaszę, a przede wszystkim ziemniaki. Do tego ogórki kiszone i lepiej być nie może 🙂

A czym jest świeżonka? To danie wywodzące się z kuchni polskiej, kojarzone jednoznacznie ze świniobiciem. Właśnie wtedy mięso jest najświeższe. Stąd nazwa świeżonka. Są to po prostu różne kawałki wieprzowiny, przesmażone i następnie duszone w sosie własnym z dodatkiem sporej ilości cebuli i mniejszej czosnku.

Z jakiego mięsa robiona jest świeżonka? Onegdaj były to prawie wszystkie elementy. Nawet te mniej poważane, jak wątroba, podgardle. Oprócz nich wykorzystywano również łopatkę, schab, karkówkę (z tych trzech elementów znajdziecie świeżonkę u mnie).

Jak doprawić świeżonkę? Tak jak pisałem wcześniej, świeżonka to mięso smażone i duszone w sosie własnym. Dlatego doprawianie ograniczamy do minimum. Liść laurowy, ziele angielskie, sól, pieprz i symboliczna ilość majeranku. U mnie tyle, można dodać odrobinę kminku lub pieprzu ziołowego, na trawienie.

Świeżonka